Yeşilçam ve şarkılara damga vurmuş bir konudur iki farklı sınıfın birbirlerine aşık olmaları. O farklı yaşamdan, yaşantıdan sıyrılarak her canlının ortak noktası kalbin olması gibi her sınıfın ortak noktası aşkı tadarlar. Bu iki zıt kutup bir noktada birleşirler, eğlence kültürü, aynlayışları bir köşeye bırakarak bir takım sıcaklıkları paylaşırlar.
Bir fabrikatör ile hizmetçi kız, evinin hizmetçisine aşık olan patron, evin kızına aşık olan bahçivan veya hizmetli gibi varyasyonlarla gerek tamamen bunun üzerine çekilmiş gerekse film ve dizilerde konunun bununla zenginleştirilmesine şahit olduk çoğu zaman. Sinemanın unutulmaz konularının başında da gelir.
Bu kişiler birbirlerini genelde hep severler. Didişmeler yaşarlar. Hülya Koçyiğit gurur yaparken Ediz Hun yalvarır. Sonra roller tersine döner. Bazen de zengin çocuğun ailesi çocuğunu bir işçi sınıfıyla beraber olmasını gerek iş hayatındaki prestij gerekse bir yerlerinin kalkmışlığından dolayı istemez. Tarık Akan bu yüzden kaçırmışdır zengin babasının biricik kızını.
Rahmetli Cem Karaca ve bir şarkısı. Tamirci Çırağı. Genel olan bu klişiye yıkan eski ama bir o kadar eskimeyen parça. Bütün bunları yıkar bir kenara atar ve sonrasında da der ki olmadı, bu defa zengin kız bana bakmadı. Oysa ki sonunu daima mutlu sonla biten bu tür filmlerin aksine bu şarkı sonu tamamen acı ve hüsranla biter. Tamirci çırağı tulumlarını tekrar giyer. İşçidir işçi kalır. Romanlar bir hikayeden ibarettir gerçeğini yüzümüze sert bir şekilde vurur. Filmlerdedir o aşklar der. Platonik bir psikolojiyi oldukça iyi yansıtır.
Bazen hayatın gerçeklerini unutmamız gerekebilir daha zevkle yaşamak için fakat bu her daim anlıktır. Anlık zevkler için acıyı kederi unutmamız gerekir. Tıpkı bir düğünde göbek atarken veya halay çekerken unutulan kredi kartı borçları gibi fakat bu demek değildir ki unutulmalı hayatın gerçekleri. Farklı kültürlerden insanın kavuşması ancak sevgi ve saygı ile olabilir. Bu kültüre bir de sınıf eklenirse o zaman hadi arkadaşlar giyelim tulumları….
