Bir zamanlar çok hoş bir mahalle dizisi vardı adı Ekmek Teknesi. Halk tarafından çok sevilmiş ve bir çok karakter katmıştır hayatımıza. Heredot Cevdet mesela hala TRT’de anlatımlar yapmaktadır. Çok güzel bir tiyatrocu karmasını karşımıza çıkartmıştı. Kuzguncuk semtinin elit yaşantısı da diziye yansımıştı. Bilmiyorum ismi buradan mı geliyor fakat uzun zamandır fırınlarda yapılan Ekmek Teknesi diye bir uygulama söz konusu.
Bir çok fırında özellikle cadde üzerilerinde olanlarda rahatlıkla ekmek teknesi yazan bir tabela vardır. Burada çarpı ya da rakam görürsünüz. İşte onun anlamı o kadar çok büyük ki. Halk tarafından fırına yoksullara ve ihtiyacı olanlara verilmek üzere bağışlanan ekmek miktarıdır. Gidersiniz 1,2,10 ekmek parasını fırına verirsiniz ve fırın oraya ekler bu sayıyı. İhtiyacı olan kişi geldiğinde de ihtiyacı olan ekmeği bedelsiz vererek oradan sayıyı düşer. Böylelikle hem toplumsal yardımlaşma gelişir hem de alan elin veren eli görmemesi kuralı da uygulanmış olur.
Yoksulluk her yerde her zaman var oldu ve var olacaktır. Hayatın kurallarından birisidir bu. Ne yazık ki şükrü hatırlatması için oluşan bu durum bize gerekli şükür kısmını hatırlatmamaktadır. Her cuma hutbede söylenen “akrabaya ve yoksula yardımı emreder” ayetindeki bu yardım görevini bir nebze yerine getirmiş oluruz. Herkesin sınavının farklı olduğu alemde zenginin sınavı vermektir. Vermeyi bilmek gerekir. Durumunuz varsa bir ihtiyaç sahibine yardımda bulunmak, bir açın karnına bir lokma ekmek girmesini sağlamanın iyi insanlar üzerindeki terapi gibi olan etkisini bilmeliyiz.
Çok değil ayda bir ekmek bir yoksula sizin tarafınızdan gitse mutluluğunuz artar bereketiniz çoğalır ve varlığınızdan hiç bir şey eksilmez.