Bu günlerde malum Türk takımlarının başarısını zaman zaman görsek de ikisi aynı anda tur atladığı bir döneme çok az rastlamışızdır. Ufaktan bireysel başarılar, daha sonra kulüpler ve ülke düzeyinde tekli başarılar derken artık yavaş yavaş çoğul olarak başarılara uyum sağlamaya başladık.
Malumunuzdur ki Fenerbahçe ve Galatasaray dünden itibaren bir üst tura yükseldiler. Bu birkaç şeyi aslında insanlarımıza öğretti. Spor’un dostluk olduğunu biraz daha irdelemeye başladık. Avrupa Liglerinde takımların kardeşlik pozlarının kökünü öğrenmiş olduk. Aradaki kıskançlığın minimize olmuş olmasıdır. Adamların tüm kulüpleri bir şekilde başarılılar ve arada kıskançlık değil rekabet kalıyor sadece.
Gerek forumlarda gerekse tartışma alanlarında rastladığım bir şey şu oldu. Hem 
Fenerbahçe hem de Galatasaray başarılı olunca ortaya çıkan sonuç taraftarların daha ılımlı ve destekleyici olarak düşünmesi oldu. Azılı Fenerli ve bir o kadar Galatasaray düşmanı denilebilecek birisinin de yavaş yavaş milli duygular içerisinde Galatasaray’ı destekliyor olması gerçekten bunun en büyük örneğidir. Benim takımım başarısız o da başarısız olsun mantığı her iki takımın da başarılı olmasıyla doğal olarak silinmesiyle ortaya gerçekten çok güzel bir sonuç çıktı. Umarım diğer takımlarımızın da bu başarılara ulaşmasıyla aradaki rekabet tatlı bir rekabet olarak gelişecek ve şiddet daha da arka planda kalacaktır.
Ülkemizdeki ana eksiklik meğer buymuş da biz bilmiyormuşuz aslında. Eğitim düzeyi de bu noktada önemli bir unsur. İnsanlar artık sporun sadece eğlence olduğunu anlamaya da başladı. Şartlar olgunlaştı denilebilir. Yukarıdaki sadece iki örnek ve elbette daha farklı bir çok nokta da birleşince çok daha keyifli bir spor izleyicisi olacağız. Ben buna oldukça inanıyorum.
spor kardeşliktir. anlayana. ama anlamyana hak değildir